Hepimizin umutları vardı
Çok güzel çocuklardır aslında
Hiç büyümemiştik
Yedisinde neysek yetmişinde oyduk
Bulup asmıştık tüm umutlarımızı
Bir ağaç dalına
Kimimizin umutları yaprak dökmeyen ağaçlara asılmıştı
Her mevsim yeşil
Canlı
Barışıktı karla
Yağmurla
Rüzgarla
Kimimizin umutları da kavak ağacı, meyvesine kandığımız ağaçlara asılmıştı
Hep özlüyordu sonra
Astığı dala mı
Mevsime mi kızsın bilmeden geçiyordu zaman
Çok güzel çocuklardık aslında
Ağaçları tanımayan
Tutunduğu dalı bilmeyen
Mevsime uymayan
Şarkılar söyleyen
Şimdi bir umut daha asacağım
Astığım umudu o ağaca anlatacağım
Öyle güzel anlatacağım ki
O ağaç yaprak dökmeyi unutacak...
Hikmet nerde görecek....
Mine Yılmaz Sevinç
25 Kasım 2023
10:15
Kayıt Tarihi : 23.5.2025 23:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!