Bir zamanlar gözlerinde/
bir ateş yanardı aşk gibi..
Geride sadece tüten bir boşluk/
o şanslı sandığı şafaklarda gözlenen/
son umutlarda yokluk yok edilemiyordu..
Gecenin örtüsü altında;
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Teşekkürler Mustafa bey
Haber vermeden sürpriz
yapıp insanı şaşırtıyorsunuz
Var olunuz. Selamlar.
Evet
"Bu kadar insan bolluğunda,
Yalnızlık giderek yaygınlaşıyordu",
Sonunu düşünenler
Ölümü hissedenlerdi,
Onlara bahar
Her kışın sonuydu, yeniden başlamaktı,
Yaşayan ölüler nereden bilsin?
"Yaşayan şiirdi"
Tebrikler Bedri Bey..
Teşekkürler Mustafa bey
Haber vermeden sürpriz
yapıp insanı şaşırtıyorsunuz
Var olunuz. Selamlar.
Teşekkürler sayın Çelik
Zulüm huzuru gölgeler gibi takip ediyordu;
Her şey zıttı ile kaim,
Her kışın bir baharının var olduğundan
Çok kişinin haberi bile yoktu:
Çünkü onlar zamanın üzerinde tepiniyorlardı
Tebrikler muhtetem abim yeni deyimle çok güzel betimlemeler
Sağlıcakla kalınız
Teşekkürler sayın Çelik
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta