Güzel Anneme Şiiri - Mazlum Cihangir

Ben, bir gülü sevdim; bir de annemi,
''Güle güle'' derken, kaldı dal gibi.
Çok çaresiz buldum, o an kendimi,
Aklımda sözleri; petek, bal gibi.

Son dilim ekmeği, sofraya koydu,
Bilirim, ben yedim; o baktı, doydu,
Ağrımı, acımı, ta içten duydu,
Sildi gözlerini; mendil, şal gibi.

Öperken titredi, yorgun elleri,
Telaştan şaşırdı, dondu dilleri,
Ağladı güldü de, garip hâlleri,
Hâlâ aklımdadır, bir masal gibi.

Ardımdan döktüğü dilekli sular,
Eriyip çöktüğü son dakikalar,
Haram oldu bize tatlı uykular,
Ah, kaldı yaralı, bir maral gibi.

Üşüsem, sırtımda olurdu eli,
Üzülsem, benden de daha bir deli,
Sarılsam boynuna, muhteşem hâli,
Yıldıza benzerdi; al, zuhâl gibi.

Küçüldü gözlerim, hayâle daldı,
Aklımın yarısı annemde kaldı,
Kâlbim, sevgisini ilk ondan aldı,
Ona koşuyorum, yol finâl gibi.

Can, 'Ana gibi yâr olmazmış'' derler,
Güle benzese de solmazmış derler,
Öpünce, hiç derdi kalmazmış derler,
Büyürüm gözünde; sultan, kral gibi.

Susadık der isek, ondan kanarız,
Anne sevgisiyle candan yanarız,
Selâmı sabahı, içten sunarız,
O hep baş tacımız, hep kartal gibi.

Çiçekler derledim; al yeşil mordan,
Gönül ayrılmıyor, ne yapsa yârdan,
Gözüm doldu anne, yine efkârdan,
Bakışın yalvarır, ''Gitme kal'' gibi.

Melekler gibisin, sevdadır adın,
En tatlı annesin, en güzel kadın,
Anlamı sensin bu zorlu hayatın,
Ayrılmak ruhumda ihtilâl gibi,
Helal et hakkını; kal hilal gibi.....

(04.04.2007 Gaziantep)