Güzel Şiiri - Mecit Ulusoy

Baharım sonbahar oldu be güzel
Kalbime gözyaşı doldu be güzel
Sevmişti gönlüm aşkını bilmeden
Sonunda sararıp soldu be güzel

Unutmak mı seni bu can üzüldü
Duyunca gözyaşım yere süzüldü
İçimde yaşama azmi büzüldü
Düşmanlar halime güldü be güzel

Ağlarım sessizce kimse duymasın
Üzülürüm diye tasan olmasın
Dilerim Rab seni kalpsiz koymasın
Gündüzüm geceye döndü be güzel

Unutmak mı seni dağı delerim
Mecnunum istersen çöle düşerim
İstersen kalbimi koyup göçerim
Bilirsin bir kere sevdi be güzel

İçimdeki yara kanlı ve derin
Uğraşma silmeye uzanmaz elin
Benden çok uzakta bulunur yerin
Artık senin kulun öldü be güzel