Eser keskin rüzgâr sonbaharında
Gri bulutlarla kardeş gibisin
Güneş parlamıyor artık kapında
Giderek sararan yaprak gibisin
.
Neden üşür durur parmak uçların
Yürekte çoğalan feryadın neden
Son mevsim terk edip gitti kuşların
Bu mudur sendeki hasrete neden
.
Karla kapanırken yılgın tepeler
İçinde yükselir yıllara sitem
Devrildikçe üstüne zalim seneler
Artar yüreğinde maziye özlem
.
Bahçeler, bağlar daha bir mahzun
Yağmur yeşertmiyor kuru dalları
Günler niye kısaldı, geceler uzun
Nerde baharının yeşil yolları
.
Eksilir gün be gün ömür takvimi
Kırk yıllık hatırı doldu, kahvenin
Kimi erken göçtü, bekliyor kimi
Çoğaldı taşları, meş'um bahçenin
.
Çalacak kapıyı beklenen zaman
Düşecek ağaçta kalan son yaprak
Son nefes, son figan bilsen ne yaman
Örtecek üstünü buz gibi toprak
.
Eser binbir rüzgâr mezar taşında
Artık tüm bulutlarla kardeş gibisin
Uç dilediğince özgür semada
Artık özendiğin kuşlar gibisin
Kayıt Tarihi : 29.10.2008 21:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Artık tüm bulutlarla kardeş gibisin
Uç dilediğince özgür semada
Artık özendiğin kuşlar gibisin'
Eğer gerçekten buysa, hiç beklemeye gerek yok! Hemen göçüp gitmeli...
Ruhu güzel olan böyle hissediyor demek ki...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (8)