Güz güneşi Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Güz güneşi koydum senin adını
Duy da gör ne imiş bil feryadımı
Geçen seneler seni de oyaladı mı
Tövbe et bir daha girme bu yola

Elimde bir tane fotağrafın yok
Yerini izini bulamaz oldum
Rastlarım diyerek düştüm yollara
Gözümde fer dizimde dermanım da yok

Habersiz ayrılıp gittin aniden
Kırdım mı kalbini gidip bilmeden
Haberin gelecek diye bir yerden
Uyku akar oldu uykusuz gecelerimden

Bir görebilsem yüzünü anlatacağım
Sen olmadan bu dönemi nasıl atlatacağım
Sevgiye açıkken herdem gönül ocağım
Lutfet te bu sene gel misafir ol

Seneler seni yaşlandıracak
Senin de kalbini biri mutlak kıracak
Kim kalıp yanında hatırını soracak
Gel etme eyleme vefakarım ol

Sabrın da sınırı var taşı çatladı
Seneler yaşımı dörde katladı
Yürekte ki kuş ta uçtu daldan atladı
Dön artık yaşlandım gel yanımda ol

Keremle Aslıyı okumuşsundur
Sen de yüreğinde aşk dokumuşsundur
Vefayı kendinden başkasında arama
Çokta hızlı gitme ara sıra dur

Yüzüne hicaptan örtmüşsün perde
Karanlıkta bile nur gibi parlar durursun
Nedir besleyen seni ne buldun ki kederde
Bir başına ne yaparsın bitmeyen gecelerde

11-Eylül-2007-Ankara