Güz Düşüm Şiiri - Koca Çocuk

GÜZ DÜŞÜM

Biri var dedi
Çocuk
Elinde
Kırılmış
Topacına
ıslanmış
gözleri ile
Bakarken
Karanlık dağın ardında
Diye
Bağırdı
Annesi
Kolları
İle
Çocuğun
Kalbine
Sarılıp
Ona
İlk
Hayal
Kırıklıgını
Unutturmaya
Çalışırken
Fısıldayan
Ormanın
Ardında
Karlı
Yokuşları
Hemen
Çıkınca
Uyuyan
Gölün
Kenarında
Yalnız
Ağacın
Arkasında
Babasının
Güz
Düşüm
Diye
Seslendiği
Herkesin
Kar kuşum
Diye bildiği

Düş
Yutan
Kraliçenin
Korkusundan
7
Kıştır
Sarmasarışık
Kule de
Saklanan
Gece
Saçlı
Gündüz
Yüzlü
Eylül
Kaşlı
Yağmur
Gözlü
Kızın
Onu
Çağırmasını
Bekleyen
Bir
Adam
Var
Kül yutan
Dağdan
Umut
Yiyen
Ejdarha
Çıkmadan
Karanlık
Ormandan
Aşk boğan
Cadıları
Duymadan
Dikenli
Elleriyle
Aşık
Kalpleri
Yerınden
Soken
Soluk
Kesen
Gelmeden
Gelmeli
Dedi
Diğer
Çocuk
Son
Kış
Gelmeden
Henüz
Ayrık
Deniz
Donmadan
Küskün
Dağın
Yolları
Kapanmadan
Kral
Kararını
Vermeden
Gelmeli
Vakit
Dolmadan
Geri
Dönmeli