Güz Şiiri - Şehnaz Kart

Hava soğudu artık,
Üşüyorum…
Minik yağmur damlalarını
ve su içen yaprakları görüyorum.

Asfalt da ıslanmış,
Koyu gri olmuş rengi.
Dönektir zaten hep,
Onu sevdiğimi kim söyledi ki?

Güz geldi de geçiyor artık,
Yerini bıraktı kışa..
Hepimiz hüzün sandık,
Oysa güz hüzün değil, kandırıldık, kandık.

İntihar ediyor yapraklar birer birer.
Günah değil miydi?
Doğa rengini değiştiriyor,
Sabitlik seçilmememiş miydi?

Güz,
Farkettirmeye çalışıyor hayatın anlamını…
Bilmeden, ta olarak kavrayamadan sevdiriyor en küçük ayrıntıyı…

Güz beni sürükler ta uzaklara…
Götürür bu dünyadan diğer diyarlara.
Duygusallığın doruklarında
dolaşırım hep güz olduğunda.

Aslında zıtlıktır güz
Ölümü görürüz.
Uyumluluk sevdası,
Hatırlarım doğmayı…

Güz ne şiirler yazdırır insana,
Ama sadece değerini bilen aşıklara…