Güz Şiiri - Zühtü Bakır

gölgelerden
ne yapacağı
ne diyeceği belli olmayan
tekin görünmeyen
bir adammış gibi
uzak duruyorum

güneş
sahte dostların
sahte sözleri gibi
ısıtmıyor içimi

ırmaklar
kalbinden çıkarıp atmış
insanları saran
kucaklayan
yaz şefkatini

bahçelerin
önce sevilmiş
sonra terk edilmiş
yani aldatılmış bir kız gibi
yüzünden dökülüyor
burukluğu kini

dünya
bir yıkılışın bir tükenişin
eşiğine yastığına koymuş başını
derinden ve korkunç
bir ses işitiyor gibi
ürperti içinde

(04.09.2003)