Ben kaldı mı benden sende bilmem ki
Bende bir ben kaldı sensiz bunu bil!
Sustu alkışlar söndü ışıklar bir bir
Sayfa sayfa tükeniyor hayat oyunu bil!
Yeşermez oldu kuruyan dalda gül
Üşür sensizliğin yorduğu akşamlarda içim
Sessizdir gece... sensizdir...
Karanlıktır... ürpertici...
Ne sesin çınlar kulaklarımda
Ne bir hayalin vardır gülümseyen uzaktan
Ne uzun gecedir bu
Seni özlemek geldi içimden
Çocukluğumu özler gibi
Babamın eve gelişini gözler gibi
Sobanın üzerinde kızarmış ekmek
Çaydanlıkta tıkırdayan çay
İçmek geldi seni içimden
Hiç ayrılık yaşadın mı ki dilinde bir gitmektir
Pervasızca dökülüverir sancılı zamanlarda?
Bilir misin ki ayrılık gün be gün eriyip bitmektir
Nedamet hissiyle buruk kör zindanlarda?
Ellerimi özlemez mi ellerin bir gün olsun
Kim örter üzerini üşürsünde ayaz gecelerde
Gerçek idi gidişin dün düşe yordum
Sanki dipsiz bir kuyuya düşüyordum
Çok geçmedi uyandım acı gerçekle
Açılmıştı aşk yorganım üşüyordum
Giderdim bu lalezardan alıp başımı bir akşam
Olmasa titreyen dalımda ah bu iki gonca gül
Solardı bir gecede tükenmez bildiğin ihtişam
Kalırdı belki şu naçiz varlığımdan bir avuç kül
Alıp giderdim ya kendimden kendimi diyar diyar
Sonbahar hüznü gibi seninle aşk
Bitti bitecek söndü sönecek gibi
Solgun yapraklar gibi tutar ellerimden
Sonbahar solgunu ellerin
Dudakların büsbütün hasret
Ağustos kızılı öpüşlere
Bitimsiz geceler yaşanır yokluğunda
Gidişinle solar en parlak güneşler
Hayalin kibrit olur gözlerimde
Karanlıkta bir külü ateşler
Hasretin zehirli bir ok şuramda
Öldürmez de ondurmaz da
Sen, ey yaşama sevincim!
Sabah ruhuma doğan güneşim
Sen, ey benliğim, bilincim!
Canıma can katan can eşim
Baharda kokladığım gonca
Gönül bahçemde dört yapraklı yonca
Serçe kanatlarımda sırça kırılganlık
Vuslatına uçarken güçler tükeniyor
Tam çıkmaz sokaklar sana çıkarken
Toz konduramadığım düşler tükeniyor
Yüce aşk yolunda mecnununum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!