Gurbet Bana Neyledi? Şiiri - Hasan Yılma ...

Gece yarısını çoktan geçmişti. Yağmur, pencerenin kenarına vuran ince parmaklarıyla sanki eski bir dost gibi kapımı çalıyordu. Gurbette geçirdiğim ilk aylardı… Yalnız, sessiz, hiç bilmediğim bir memlekette, her şeyi bir kenara bırakıp sil baştan bir sayfa açıyordum. Daha on sekiz yaşlarımın başındaydım. Ailemden, dostlarımdan uzak, uzun bir zaman sonra ilk kez gerçekten yalnız kalmıştım. Yalnızlık, bazen bir öğretmendi; bazen de insanın kendi sesini bile susturan bir sessizlikti. İşte o akşam, dışarıda yağmurun iniltisiyle içimdeki özlem birbirine karışırken, bir bardak çayın, eşliğinde oturdum masama. Kalemim elimde adeta kelamlar dans ediyordu önümde. Her kelime memleketime giden bir yoldu sanki. Ve o an, bu şiiri — memleketim adına, gurbet ellerde — kaleme aldım.