Gurbet Akşamları

Üzerime kabus gibi geldiniz
Beni benden alıp gittiniz
Bir umut ışığı bile bırakmadınız
Mezarım oldugunu gurbet akşamları

Yalnız başıma Ankara'da dünyam karardı
Mektup yazayım dedim ellerim bağlandı
Gülmek istedim ama bırakmadı
Tabutum oldugunuz gurbet akşamları

Gurbetlik meğerse ne kadar zormuş
Mutluluğun yerini hasretlik almış
Her yanımı büyük bir özlem sarmış
Hayatımı zehir ettiniz gurnet akşamları

Hatıralara dalayım dedim bırakmadınız
Günün 24 saatinde hep ağlattınız
Durağa hiçbir zaman acımadınız
Yaşarken öldürdünüz gurbet akşamları