Gurbet Acısı Şiiri - Ahmet Ormancı

Unutuldum bu uzaklarda,
Ne bir selâm var, ne bir haber,
Kimse hatırlamaz mı beni?
Ne kapımı çalan var, ne beni soran.
Ruhum gurbetler içinde gurbetlerde,
Anlamıyorum insanların dilinden,
Ne konuşan var benimle, ne elimden tutan.
Dilinden tek anladığım işte bu ezan,
İşte tek ses bu, sizleri bana yaklaştıran.
Bir de sigaram var,
Biri sönen biri yanan,
Her çekişte hasretimi körükleyen sigaram.
Her şeye hasretim burada,
Sevgiye, dostluğa, huzura.
Kimse bilmez derdimi,
Kimse sormaz, halim nasıl.
İnsanlar hep yabancı,
Tanıdık bir sima arar gözlerim,
Kimse dönüp bakmaz.
Bazen duygulanır ağlarım,
Ağlarım doyasıya.
Kimse gözyaşımı silmez.
Hastalanırım bazı günler,
Düşerim yataklara,
Kimse gelip görmez.
İşte bu gurbet elde,
Hasretim ben her şeye.

1992