Gurbet Şiiri - Hakan Kılıç

Kaldımı bir beyaz örtüden eser
Güneş de eriyen kar tanesi dir
Ayrılık hasreti ömürden keser
Şiirler o sessizliğin sesidir

Ey güneş ne olur artık çıksana
Bir kar gibi erit özlemlerimi
Sıladan doğru ah gelip yıksana
Yarabbim açtım sana ellerimi

Gurbette çektiğim acı hasretim
Dileğim acıdan gayri huzurdur
Parçası olduğum ah o kasvetin
Ayrılık günlerde hep bir kusurdur

Affına sığınır kusur bedenim
Bir leke aldıysam diye ismime
Gurbette günahım özür nedenim
Niyetim temizce dönmek cismine

Aklımda düşünce, ruh dan elekler
Gönlümden süzülür gözüm önüne
Benide alın ah alın melekler
Gidem bite özlem ahret yönüne

Hakanım gurbettir bana bu dünya
Çölde suya hasret kalmış bir gülüm
Bitsin kabuslarım bitsin şu rüya
Kavuştur Mevlama kavuştur ölüm