Gurbet Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Gurbet Kaldı

Yuva arıyordu gönlümün yorgun güvercini.
Bir dal, bir çatı, biraz sıcaklık…
Ama ne varsa çoktan talan olmuştu.
Kırılmış dallar, dağıtılmış bağlar —
Kafesten başka sığınacak yer kalmamıştı.

Yalnızlığa yazılmış tüm cümlelerin
Son noktasında ben duruyordum.
Sessiz,
Kırık,
Kabullenmiş…

Çaresizliğin koynunda
Yüreğime sığmayan bir hasretle
Gurbete düştüm.

Bir vardın,
Bir yoktun.
Masal perisi gibiydin.
Geldin mi gerçekten, yoksa
Ben mi hayal ettim seni?

Özlem hep uzaklarda kaldı.
Bense o uzaklıkta…
Kaybolmuş bir yolcu gibi.
Unutmaya çalışırken geçmişi,
Unutulmuş tüm acılar
Bir mevsimle geri geldi.
Acemice yaşanmış ne varsa
Şimdi daha da can acıtıyor.

Baktığım rüyalarda artık sesin yok.
Sadece sessizliğin var.
Rüzgâr bile adını getirmiyor bana.

İçimde boş bir istasyon var şimdi:
Gelen yok.
Bekleyen yok.
Sadece ben,
Bir güvercinin kanadında
Dönemediğim yuvaları taşıyorum hâlâ.

Gurbet kaldı…
Ve sen.

ADG