Gurbet Şiiri - Erdoğan Savran

Ben ölürsem gurbet elin yoluna,
Bir garibi daha yuttun yazsınlar.
Acı oldun ağır yüktün koluna,
Bükülmeyen beli büktün yazsınlar.

Ayırdın körpeyken anadan, yurttan
Gelmeden çıkışı kapattın çoktan.
Suçsuzdu, suç verip ezdin hiç yoktan
Mazluma zalimlik ettin yazsınlar.

Gelirken yolların asfalt döşeli
Kenarı ormanlık çamlı, meşeli.
Dertliyi bizlere ettin neşeli.
Tutunca elinden kırdın yazsınlar.

Kavuşturdun kendine yar edindin
Soldurdun çiçeği ölüyü sevdin
Dalını kopardın toprağa verdin.
Yaprağı rüzgâra saldın yazsınlar.

Yurdunda goncaydı parlardı gülü
O şimdi sayende yok oldu ölü
Öksüzce bıraktın garip bülbülü
Derdinden efgânı dinmez yazsınlar.

Gül-i zar kalmadı dağıldı güller
Hicranla neylesin öter bülbüller
Zarifçe bükülmüş dertli sümbüller
Nur beyaz çiçeği gülmez yazsınlar

Savran da bir güldü soldurdun onu.
Açmayan sümbüldü yoldurdun onu.
Ötmeyen bülbüldü öldürdün onu.
Bu yüzden feryatlar dinmez yazsınlar.

…1993