Gurbet Şiiri - Şehmus Kartal

Gurbetin yaşamı zindana benzer,
Kurt kapanı gibi insanı çeker,
Çilesi dert yüklü veremden beter,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Hayatım geçiyor gurbet ellerde,
Sarıldı bedenim tükenmez derde.
Sıla hasreti var yanar yürekte,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni

Gurbette özlemek kâr oldu bana,
Mevsimler hazanda dönüyor bana,
Tıkanmış yollarım varılmaz bana,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Hasret çekiyorum anlayanım yok,
Hicrandan ötesi bir menzilim yok
Sahipsiz kalmışım ağlayanım yok,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Bırakmaz yakamı boğacak gibi,
Daralır yüreğim duracak gibi,
Çıkmıyor avazım susacak gibi,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Umudum tükendi ne halde kaldım,
Soranım gelmedi biçare kaldım,
Vefa borcum vardı ödemez oldum,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Anadan babadan kaldım uzakta,
Hasretleri yakar beni ayakta,
Dostu sayıklarım gece yatakta,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Çaresiz gönlüme söz geçirmedim,
Sevdalara daldım geri dönmedim,
Gurbete alıştım bağı kesmedim,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Geçiyor günlerim aylar sırada,
Yıllarım dert yüklü bekler arada,
Ne yapsam kopamam kaldım burada,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Sıla özlemini çeken ben oldum,
Aşılmaz yolları aşan ben oldum,
Bir ömür tükettim virane oldum,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Kavuşmak hasretim özleme döner,
Sevdaya tutunmak ölümden beter,
Ah çekip dolanmak beni kahreder,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Yürek sancısına derman kar etmez,
Yalvarmak yakarmak hiç fayda etmez,
Gurbeti yenmeye kuvvetim yetmez,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.

Galiba bu dünya gurbet mekânı,
Hepimiz içinde bekleriz yanı,
Sırası gelenler terk eder hanı,
Neyleyim gurbeti bağlamış beni.