Bir parça ekmek uğruna,
Aç ve susuz,
Döküldüler yola.
Bakmadan,
Artlarından ağlayan yavrularına.
Çünkü onlar biliyorlardı ki,
Gülecekti gurbet;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
