Gurbet-2 Şiiri - Binali Özdemir

Unutma! Dost olmaz gurbet insana,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.
Gurbet koymaz kardeşleri yan yana,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Giyindik gurbetin kara şalını,
Hoşça karşıladık tüm ahvalini,
Hesaba katmadık ‘Sür’ kavalını,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Serpildi evlatlar her köşe bucak,
Kimlere hasretle açasın kucak,
Duayla destekle, sönmesin ocak,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbeter.

Kardeş, bacı bir arada gülmedi,
El olundu sıcak hisler kalmadı,
Kültür çöktü, ananeler sallandı,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Koynumda kokladım hoş nefesini,
Sanal yolla duymaktayım sesini,
Hayalle gideririm hevesimi,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Acı keder uzak değil insana,
Elini tutsa olunur can cana,
Gurbet engeldir, durdurmaz yan yana,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Sonuna varmıştır hayat oyunu,
Akıbet ölümdür yaşamın sonu,
Herhangi bir yere gömün der onu,
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete.

Zengine yüzünü göstermemiştir,
Daima mazluma çöreklenmiştir,
Kundikli gurbetten az mı çekmiştir?
Bu yüzdendir ben dargınım gurbete