Güray Gökkaya Şiirleri - Şair Güray Gökkaya

Yüreğimin masalının roman olamayacak kadar hikayesi vardı
Ben de bu yüzden şiirlere yazdım...
Güray Gökkaya

Gökyüzü toprağa ağlamasaydı çiçekler
Kalem de kâğıda ağlamasaydı şiirler can bulmazdı...
Sadece gözler ağlayınca can gidiyor
Onun için bırakalım gökyüzüyle kalem hep ağlasın
Canımız bize lazım
Ve gözümüzden tek bir damlası bile akmasın...

Omuz verdiler birbirine gardaş oldular
Çıkıp gidip karda ayazda yoldaş oldular
Vatanın derdini dinleyen sırdaş oldular
Dağlardan yol bulup cennete vardı yiğitler...
Şimdi Gül Peygamber'e komşu oldu yiğitler...
Güray Gökkaya

Biliyorum ki düş değilsin
Uyur uyanık da değilim
Görüyorum seni bazen güpegündüz elinde çiçeklerle
Bazense gecenin belli belirsiz vakitlerinde
Ne arıyorsun yüreğimin sokağında bilmiyorum
Öyle salına salına dolaşıyorsun yapma

Doğru insan yanlış insanla
her zaman her yerde
Yanlış insanla yanlış insan da
bir yerde
sanırım sadece bir defa karşılaşırlar...
Doğru insan doğru insanla

Kitaplara yazılmasa da
Onların annelerine topladığı çiçeklerdir
dünyanın en güzel şiirleri...
Bu yüzden
hiçbir zaman olamayacaksınız
çocuklar gibi sevgi şairleri...

Dünyanın savaşlara ve sahte kahramanlara değil
Sevgiye ve çocuklara ihtiyacı var...
Çocuklar belki çok şey öğrenebilir büyüklerden
Büyükler de mutlaka masumiyeti öğrenmeli çocuklardan...
Güray Gökkaya

Dünyanın var'ına yokum diyen kalmamış
O engin insanlar şimdilerde yok artık...
Yok'tan var'ını herkes kendine saklamış
Zengin! İnsanlar eskisinden de çok artık...
Güray Gökkaya

Aklıma gelişini seviyorum
Her defasında yüzüm gülüyor
Aklına gelişimi daha çok seviyorum
Biliyorum ki o an yüzün gülüyor...
Ve canım estiğince yazmayı seviyorum...
Bir çocuğun sokağı yankılayan kahkahasını,

Bu hayatta
Bana tek bir şiir bile yazmadın deyip
İkide bir söylenip duran canlıya kadın
Bu kadar şiir yazdığım halde
Tek kelime etmeyip susan canlıya da
Eski sevgilim derler...