Gittikçe daha kötü hissediyorum kendimi...
...
Yaprakları dökülmeye başlamış ağacın dallarına her gün bir karga konuyor. Her gün gagasında kocaman bir cevizle geliyor, kanatlarını yavaşça kapatıp bir dala konuyor. Etrafına şöyle bir bakınıp, vevizi boşluğa bırakıyor. İlk düşüşte kırılmıyor ceviz genellikle. Bıkmadan tekrar tekrar deniyor bu işi azimli karga ve en sonunda çabaları sonuç veriyor; ceviz parçalanıyor. Artık mükellef bir kahvaltı on ubekliyor. Ve ben nedense her sabah bu sahneyi izledikçe kendimi karganın gagasındaki ceviz gibi hissediyorum...
Düştüm evet, ama kırılmadım... Ne yazık ki, bir süre sonra kırılmayacağım anlamına da gelmiyor bu...
Tamamını Oku
