Günleri Saymadan Şiiri - Erhan Eren

GÜNLERİ SAYMADAN
Artık günleri saymıyorum
Sabahları
Soluk bir güneş oluyor penceremde
Sokaklara atıyorum kendimi
Ağzımda ölü bir ıslıkla
Ellerim ceplerimde dolaşıyorum bütün gün
Cami avlularında kuşlarla bölüşüyorum katığımı
Ve zengin bir dilenci var
Hemen her gün aynı caminin avlusunda
Ondan dua satın alıyorum
Her seferinde beş bin liralık
Bir de bulutlarla ahbap olmuşum bu şehirde
Hemen her gün yağmur yağıyor
Yalnızlık çektiğim pek söylenemez
Ahmetlerle ve Mehmetlerle ve diğerleriyle
Hemen her gün rastlaşıyoruz yolda
Ve her seferinde senden haber soruyorlar
Ha sahi;
Abidin’le pek aramız yok bu günlerde
Durup dururken selamı sabahı kesti
Ona çok canım sıkılıyor
Tek tük de sigara içmeye başladım
O da olmasa
Hiç geçmiyor akşam saatleri
O saatlerde bilirsin beni
Hiç sabah olmayacak sanıyorum
Uyuyabilsem
Bu kadar uzun olmuyor geceler
Ama
Ağıllar dolusu koyun sayıyorum
Yine de uyku tutmuyor
Ve gecenin bir saati
Tütüne bile
Sana bağlandığım kadar bağlanamadığımı anlıyorum
İşte o saatlerde
Güneşin ilk ışıkları vuruyor penceremden içeri
Yeni bir gün gelirken cıvıl cıvıl kuşlarla
İnsanın doğan güne karşı
Şarkı söylemesi
Cıvıl cıvıl olması lazım bu mevsimde
Ama ben
Günleri saymadan yaşıyorum
Ağzımda ölü bir ıslıkla…

26 Mayıs 1994 Trabzon