Sevgi Sınır Tanımaz Şiiri - Mecit Aktürk

Sevgisi yüreğimde coşkun akan bir ırmak
Şefkatini tarife diller naçar, tanım az
Dilime sürûr iken anne diye haykırmak
Beyhûde bir gayrettir bir tek güne sığdırmak 
Söz konusu anneyse sevgi sınır tanımaz

Gönül saraylarında o'dur yegâne ece
Sorulmaz annelere aslı nesli uyruğu
Bazen dilin ucuna gelse de asi hece
"Öff bile deme!", demiş; böyle buyurmuş Yüce 
Tâc ettik gönlümüze bu ilâhi buyruğu. 

İnsan; eşref-i mahlûk! Anne ondan da öte 
Üryân gelen faniye her saniye kol kanat! 
Rabbim yazmış adını sevgiye merhamete 
Bir tek o'dur katlanan onca çile, zahmete
Düş/ü/ne/bilen için var mı başka saltanat?

O'dur onmaz sanılan her derde teselli, diz 
Yokluğu yürek yakar tütmez evin bacası 
Sütten berrak aktan ak; sevgisi duru temiz 
Elleri boş dönerken her riyakar secdemiz
İcabete layıktır Hayy'a her ilticâsı.

Talihin pençesinde inlediğini duysa
Yavrusunun ufkuna şems olur doğar anne
Acı su bezdirip de gözü toprağa kaysa
Ne yere-göğe ne de tenine sığar anne
Dökülen sel içinde o bahtı boğar anne.

Canından can verene sevgimi sunmak için
Beklemem her Mayıs'ın ikinci pazarını
Akleden dili yormaz -sormaz- bilir ki niçin
Belirli vakti olmaz ne aşkın ne sevincin  
Duyguma gem vuranın kazarım mezarını

Varsın asır değişsin, aklını yesin insan 
Yanlış olan ne varsa doğru gibi görünsün
Evlat anneyle bütün annesiz yarım, noksan
O'dur virane canı onaran yegâne can
O'nu ağlatan bedbaht gün görmesin... sürünsün!

Mürekkep olsa derya sayfaları etsem dar 
Yine güdük kalırdı -bilirim- methüsenam 
Ne bugün ne de yarın; tâ ki mahşere kadar
Yordukça yüreğimi zemheri fırtına kar
Bırakma hiç elimi! Olur mu Canım Anam...