Günlere Sığmaz Anne Şiiri - Mecit Aktürk

Sevgisi yüreğimde coşkun çağlayan ırmak
Şefkatini tarife diller nâçâr, tanım az.
Beyhûde bir gayrettir, bir tek güne sığdırmak
Söz konusu anneyse, sevgi sınır tanımaz.

"YavruM"daki en son harf, güç katar eksik güce
Sorulmaz annelere, aslı, nesli, uyruğu.
"Öff bile deme!", demiş; böyle buyurmuş Yüce
Tâc ettik gönlümüze bu ilâhi buyruğu.

İnsan; eşref-i mahlûk! Anne ondan da öte
Üryân gelen fâniye her saniye kol kanat!
Rabbim yazmış adını, sevgiye, merhamete
Düşü/ne/bilen için, var mı başka saltanat?

O'dur onmaz sanılan her derde teselli, diz
Yoklugu yürek yakar, tütmez evin bacası.
Sütten berrak, aktan ak; sevgisi duru, temiz
Makbuldür Hakk katında Rabbine ilticâsı.

Bir kez "ANAM" de de gör; duyar duymaz sesini
Zifirî gecelerde ay gibi doğar anne.
Her kim ki yavrusunun perdeler nefesini
Bir damla gözyaşında o canı boğar anne.

Canından can verene sevgimi sunmak için
Beklemem her Mayıs'ın ikinci pazarını.
Günü gecesi olmaz, ne aşkın, ne sevincin
Duyguma gem vuranın kazarım mezarını.

Varsın zaman değişsin, aklını yesin insan
Doğruya yanlış densin, ak karaya bürünsün...
Evlat anneyle bütün, annesiz yarım, noksan
O'nu ağlatan bedbaht gün görmesin...sürünsün!

Mürekkep olsa deryâ, sayfaları etsem dar
Yine güdük kalırdı, bilirim, methüsenam.
Ne bugün, ne de yarın; tâ ki mahşere kadar
Bırakma hiç elimi! Olur mu Canım Anam...