... Gücün yetmez ölümden kurtarmaya beni... 
Tarafe (539 - 564)
Ölü sözlerle duruyordu aramızda 
sana yazdığım mektuplarda hiç yazılmamış onlarca kelime, Tanrının boş mermi kovanları gibi şimdi..
Zor bela gülmek.. 
Konuşmak - 
Zorbela..
Kaç yaz geçti üzerinden sevgili - 
ömrümün o eksik kalmış adsızlıgı gibi öpüyorum seni, içi boş sessizliğini..
Dudaklarımı kanatıp gittiğin o gece 
ruhun elimin altında bildiği bütün yeminleri uyutup, çocukluğunu anlatıyordu bana - 
Tarih kadar yalnız olan o tenindeki Nefti cehennem yıldızlarına dogru sürüklüyordu seni...
Şimdi ruhum daha bir Lirik 
Şimdi sen boynundaki Hamayıldan kurtulurcasına öpüyordun şahdamarıma sapladığın ölmemişliğimi.. 
Biz şimdi başkalarının gecesindeki o aydınlığa dokunuyoruz Sevgili - 
ardı dönük aynalarda saklanarak kanatıyoruz kör ettiğimiz yemini 
ve kendi törenlerinde yakılan cesetler gibi - 
uçuşuyor küllerimiz bir yazlık sinemanın en öndeki o boş koltuğuna () 
Işığı gören filmler gibi soluyor ruhlarımız.. 
Şimdi soluyor seni büyüten bildiklerim.. 
Soluyor tanrının sendeki gizi..
Ve sen bütün hünerinle yazdın bana tekrar - tekrar o gecenin içinden şimdiye 
Okudum hemde defalarca, 
Ağır bir komaya giren bir hastanın gözleriyle okudum 
Sonrası narkoz etkisini sonlandırdı ve kalbimi seyrettim bir cam şişede..
Seni nefretimle korurken aylardan yine kasım -
ağzındaki şarabı çalkalarken ruhuma 
gücün yetmezdi öümden kurtarmaya beni - 
Çünkü ben, pek çok kez ölen bir kadının çocuğunu sevmiştim gözlerinde...
- Günlerdir seninle sevişiyor cesedim
- Gökhan Pekşen
Kayıt Tarihi : 24.8.2018 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!