Güneşin sıcacık kollarında rengârenk bir çiçek
Boyun büküyor soylu bir kadın aşkın ihanetine
Yeşil bir yaprak olup dalıyor resiflerin şehrine
Bir can çıkarıyor ölümden yaşama nefes nefese
Alnında biriken ışıkları aşırıp girsem ah yüreğine
Nefretin baldıran zehrini içirse hayat yine bizlere
Nesneler bölünse peş peşe sonra, ayaz gecelerde
Ucuz yalanlar sürülse ihanetin çok uzak iklimlerine
‘Sus’ma’sam anlar mısın, kırıp dökmemim nedenini!
Günlerden hüzün, ellerim okşuyor şimdilerde gölgeni
Değişmiş insanlığın sureti, yağmurlar misafir yanağımda
Kırk parça olsam da ah! Seni gömeceğim en derinlerime
Kayıt Tarihi : 30.5.2016 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!