Güngören’de ki bebek dünyayla tanışmamış ...

Ağlıyor musun Anne, neden ağlıyorsun Anne, hani bana az bir zaman sonra kollarımda olacaksın yavrum diyordun. Kolların nerde Anne, ya benim kollarım, ya başım nerede Anne. Seni nasıl göreceğim, babam nerede Anne, hani giysiler almıştın, odam, beşiğim nerede Anne.

Emzir beni Anne, hani memen nerde Anne, acıktım ben, burası cennetmiş Anne, neden geldik Anne. Kucağına al Anne, kokunu duymak istiyorum. Neden ben dünyayı görmedim Anne, gözlerim nerde, kim yolladı bizi buraya, kim bıraktı Anne. Bu ne Anne, senin gövdenden sızan kırmızı şey. Bende de var aynısı Anne, neden beyazlar içindeyim, beşiğim kırmızı, bu kan Anne, kan. Bizi, ikimizi kim buladı kana Anne. Sen hazırlık yapıyordun, hani giysilerim, odam olacaktı Anne, ninniler söyleyecektin. Sesin çıkmıyor Anne, ağzına kan dolmuş. Babam nerede Anne, babamı görmek istiyorum. Neyle göreceğim Anne, gözlemi kim aldı, adımı sordu buradaki melek, sen söyle Anne adım neydi benim. Yavrum diyordun, bebeğim diyordun, adım bu mu Anne, adım bu mu.

Dünya neresi Anne, bizi neden yolladılar, neden bizi buraya yolladılar. Ben görmek istiyordum dünyayı Anne. Anne al kucağına, acıktım Anne nerdesin, hiç sesin çıkmıyor. Anne gece beni çağırırdın, ellerin gezinirdi üstümde, okşardın. Ellerin nerede Anne, hadi al kucağına Anne. Kim kıydı bize Anne? Ne yaptım ki ben onlara, daha ben doğmamıştım, dünya denen yeri görmemiştim, kimseyi tanımamıştım. Ne yaptım ki Anne? Parçaladılar beni, seni. Ben baba mı istiyorum Anne, ben babamı istiyorum.

Onların yok mu çocukları, Anaları, babaları Anne? Neden bizi buraya param parça yolladılar Anne. Acıktım Anne acıktım, kucağına al Anne ne olur. Az kaldı demiştin, kucağını görmek istiyorum Anne. Anne, kucağı görmeden neden toprağa koydular beni? Anne sen de yavrunu kollarında tutmadan senide koydular toprağa. Kolların nerede Anne? Kolların, ya başın, gözlerin, neden param parçaya böldünüz bizi? Dilerim bana can veren, Anneme can veren

Allah’ım sizin cezanızı versin. Biz bir birimize kavuşmadık, dilerim siz de dünyada ve burada hiçbir şekilde ışığa kavuşmadan cehennemin en derin yerinde yanarsınız. Benim dileğim bu Rabbimden. Sil göz yaşını, kolların yok ki silemiyorsun, bırak aksın Anne, bırak aksın Annemmmmmmmm.
Adı bile konmamıştı, bir bebekti, dünyayı görmemişti, o doğacaktı, annesi onu büyütecekti. Kıydınız, kıydınız kara toprağa serdiniz anne karnında. Dilerim siz de param parça olursun.

O bir Anne olacaktı,
yavrusunu saracaktı,
O’na ninni diyecekti, uyu da büyü yavrum
diye yumuşacık tenin okşayarak,
O’na meme verecekti.
Her gece yavrusu uğruna, uykusuz kalacaktı,
Her Anne gibi o da bunları yaşayacak, Anne olacaktı.
Bu en güzel duyguyu elinden aldınız,
O’na neler almıştı, her gün onlara bakardı,
Yerlerine koyardı, az kaldı yavrum derdi,
Alacağım kucağıma, koklayacağım derdi.
Öyle de heyecanlı idi, yazık olmuş,
Bakın bunları siz aldınız, bu duyguları siz yok ettiniz.
Vicdansızlar, kahrolası zalimler,
diğer taraftan da üç yavruya kıydınız,
Anneleri yaktınız,
O küçücük bedenlere, tabutları yakıştırdınız.
Sen küçüksün, ölemezsin yavrum, tabutlara konamazsın,
Toprak senin neyineydi, yerin parklar olmalıydı.
Annelerin elleri boş, gözlerinden boşaldı yaş,
Sen çocuksun, ölmemeliydin, kara toprağa girmemeliydin,
Vaden dolmuşumuydu böyle, yoksa kader mi söyle.
Ey lanet olası terör, sen mi verdin, aldın canı,
akıttın bunca insanın kanını,
Geride bıraktın onca yaralı,
kararttın dünya denen o güzelim mekanı.

Gurbet Meleği