Güneşin Teni Kesif Şiiri - Turan Demir 3

GÜNEŞİN TENİ KESİF..!
14.04.2025

Güller;sürgün verir üşenmeden İlkbaharda,yediveren dallarda.
Ne çabuk nazar değdi
Gözbebeklerime!
Ne çabuk irkildi,büyüdü!
Henüz,uçamadı kuşlar yuvada!
Çepeçevre dikenler sarılı
Güllerin boynu bükük,mahsun,kırgın ve soluk!
Rüzgâr kanadı bitkin!
Acı acı yel vurmakta,inim inim ağlamakta,cankuşlar!..
Kaç bahar yaralandılar,kim bilir;kimler.
Göğüs kafesinde;kol kırılır,yen içinde!
Koklamaya kıyamazken,savrula savrula gidenler.
Taşkın bir nehrin acısı;
Pınarın gözünde yalanmakta,suçüstü.
Çehrede; kızıl ıslık,kınında keskin kılıç korkusu kesat!
Gülücükler morarmak üzere!
Çim bitmiş gözler düşer toprağa;
Yorgun ve ölümlü!
Masumiyet erişkin ve fersiz dildarda.
Yer süpürür kirpikler,hiç tozutmadan!
Tepeler uğultusuz ve yapayalnız,ben gibi
Kırk dilli şapşağa temah edilemez,sen gibi.
Baretin gölgesinde süzülürken alın teri.
Ay düşer endamın,hilâl kaşına.
Obruk yanakların dip kısmı iyice eşelemekte Azılı kara lekelerle.
Aklın yön haritası;saçın ince telleriyle bezenmiş,
Akla kara arasında.
Hangi hengameden yoksun kalır,
İnsanoğlu!
Gökkuşağı sararken bir uçtan bir uca tombalak dünyayı,
Ekmek kırıntılarına bulanmaz yedirenk.
Ufuklar,kaşla göz arasında kararır.
Güneşe uzanmak,absürt değil
Micanım.
Azgın devran,billur gibi görünse de;
Kimi beden yarı çıplak ve aç,
Kimi beden de balçıkla boylanmakta çoğu vakit.

Bin ah çeker yaralı maral,çırpınır dağda!
Aslan pençesine düşmüş yavru ceylan!
Kimbilir,kaç anne sancılı…
Taş basmakta yüreğe,fani dünyada!
Güneşin teni kesif,kokmaya yüz tutmakta.