Güneşin Akşam Üstü ile Dansı...

Güneşin Akşam Üstü ile Dansı...

Güneş
akşamüstüne doğru eğilirken
bir dans başlar
yavaş, usul, kırılgan

Işık dökülür saçaklardan
altın rengi bir örtü serer yeryüzüne
kollarını açar gün
akşama sarılır gibi
ama bilir
bu bir veda

Güneş susar
ama rengi konuşur
kızıl bir mektup bırakır göğe
kelimeler yanar, erir
ve hava kokar ayrılığa

Rüzgâr bile izler bu dansı
yavaşlar, sessizleşir
düşünür belki de
her kavuşma bir ayrılık taşır içinde

Ben bakarım
tutamam ışığı
avuçlarımda kırılır gölge
güneş gözlerime son defa güler
davetkar, mahzun
“beni uğurla” der gibi

ve; ben uğurlarım
gözlerim dolu
içim ılık
bir parça yanık
bir parça umutlu

Çünkü bilirim
her dans bir veda
ama her veda bir dönüş taşır
güneş batar
ama sabahı unutmadan
akşam üstüyle dans ederken bile
söz verir yeniden doğmaya

S.k.