Güneşim Doğmaz Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Yeşil gözünle, gözlerime bakarak
İkimiz, sevgili olalım demiştin
Ateşli elinle, elimi tutarak
Seni çok özlüyorum, aşkım demiştin

Bende aynı duyguyu, hissediyorum
Bende ilgi duyuyorum, sana karşı
Sevgili olmayı, kabul ediyorum
Ver elini, dolaşalım çarşı çarşı

Bu yaşıma geldim, manita etmedim
Ben göz yaşı akıtıp, sevda çekmedim
Ben oruç bozduran aşk nedir, bilmedim
İçimde bir uhde kaldı bu, güzelim

Bu iş, güç, mal edinme çabası bitmez
Bu dünya derdi, ancak ölünce biter
Ölünce öbür tarafa, bir şey gitmez
Ben ölünce, iki metre kefen yeter

Satmışım anasını, fani dünyanın
Bu dünyanın hurdası, bana da kalmaz
Olmak istiyorum ben, senin sultanın
Sen olmadan bebeğim, güneşim doğmaz

Hadi eve gidip, ateşi yakalım
Şöyle karşılıklı, iki tek atalım
Dertleşip, bütün efkarımızı atalım
Sonrada yatıp, keyfimize bakalım