Güneşim Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sen benim güneşimsin,
Karanlık anlarda doğan ışığım,
Dost hanemdeki aydınlığım.
Ne zaman kendimi yalnız hissetsem,
Yanımda bulduğumsun;
Benimle gülen, benimle ağlayan
Meleğimsin.

Gülüşlerin var rengarenk,
Ama en çok mavi,
İnsanın içini sıcacık eden bir ses tonun,
Kahvemden aldığım keyif gibi,
Samimi, içten, katışıksız.
Gece güneş doğmaz diyenlere inat,
Üzerime rayihası huzur temalı
Doğan sevdiğimsin.

Seninle geçen her an bir lütuf,
Koca bir gül bahçesi gibi yüreğin,
Derin ve sıcak.
Ne dert kalır, ne keder,
Sen ol yeter ki sohbetime eş.
Sen varsan her şey tamam,
Sen yoksan hep bir eksik,
Bedenin uzakta ama ruhun hep benimle.
Bir bakışın, bir gülüşün yeter,
Karanlıklarımı aydınlatmaya.

Sen benim güneşimsin, dostum,
Yol arkadaşım, sırdaşım,
İyi ki varsın;
Birlikte daha nice güzel günlere.
Kim giderse gitsin, "O kalsın" dediğimsin,
Sen zarafetin beden bulmuş halisin,
Bir kere görülecek harika bir rüyasın.

Sen benim,
Tatlı mı tatlı,
Pocik mi poncik,
Şeker mi şeker,
İşaret parmağımı dibine kadar batırıp
Yemek istediğim profiterolümsün.
Sen benim kadın,
Sen benim,
Adını dost haneme altın harflerle yazdıran
Güneşimsin.
12.09.2024. 16:34