Bu sabah güneşi gördüm anne...
Komşunun penceresinden...
O doğdu,
Ben ağladım...
Hem yandım, hem ağladım...
Ben güneşe de, sana da doyamadım anne...
İçimdeki çocuk hala büyümedi...
İki gözü iki çeşme,
En öksüz haliyle durmadan ağlıyor anne...
Avutamıyorum onu hiçbir şeyle...
Bak bu gün on iki kasım anne...
Tam on beş yıl oldu...
Güneşe hasret kalmak nedir bilir misin anne?
Göz yaşlarıyla sarılan sigaranın,
Nasıl ciğerine işlediğini insanın.
Vatan hasreti nedir bilir misin anne?
Yada öpmek istedin mi dağını taşını?
Hiç toprağının kokusunu çektin mi içine?
Ne ahlar kar eder insana,
Ne de vahlar...
Sorma annem...
Sus...
Söyletme beni...
Nasıl anlatırım derdimi?
Anlatsam da anlayabilir misin peki?
Sen hiç annesiz kaldın mı anne?
Hiç yasak ettiler mi güneşi gözlerine?
Çocukça hayallerini yıktılar mı acımadan?
Kara giydirdiler mi başına daha on altı yaşında?
Sus annem...
Sorma...
Söyletme beni...
Ağlıyorum...
Şefkat istiyor içimdeki çocuk...
Sevgi istiyor...
Teselli istiyor anne...
Bak...
Bak yine sabah oldu...
Kaç kişi güneşi görünce ağlar anne?
Ben ağlıyorum...
Hasretim güneşe...
Hasretim ellerine...
Gel de göz yaşlarımı sil anne...
Bas bağrına huzura ersin ruhum...
İçimdeki çocuğu ağlatma yeter anne...
Kayıt Tarihi : 31.5.2006 04:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.