Güneşe Doğru Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Bir sokakta çocuklar oynuyor hâlâ,
ama sesleri paslı tenekeden çıkıyor.
Kadınlar, uykularında fiyat biçiyor hayallere,
erkekler, gölgelerini takas ediyor ekmekle.

Şehir yorgun,
ışık pahalı,
insan - ucuz.

Bir adam önümden geçiyor,
gölgesi sırtında kambur,
“Yaşamak kolay mı?” diyor,
“Bize hep karanlıktan pay düşüyor.”

Ama ben biliyorum,
bir gün bir kadın perdeyi açacak
ve düşlerin rengi değişecek birden.
Çünkü her suskunun içinde
bir çığlık büyüyor gizlice.

Ve sabah olacak kardeşim,
gölgeler kısalacak birer birer.
Bir çocuk “yarın” diyecek yüksek sesle,
ve hiçbir ses onu bastıramayacak.

Bir işçi ellerini yıkarken
yüzünü değil, yorgunluğunu silip atacak.
Bir kadın kahkaha atacak -
öyle bir kahkaha ki,
bütün duvarlar çatlayacak yeryüzünde.

O gün,
herkesin yüzü aydınlık olacak,
hiçbir düş ipotekli kalmayacak.
Ve gölgeler,
bir zamanlar kim olduğumuzu anlatan
birer hatıraya dönüşecek.

Çünkü gölge insandan doğar,
ve insan,
ışığa yürümeyi asla unutmaz.