Güneş Kokan Çocuklar Şiiri - Ehyet Dumlu

Bir karanlık kuyu, bir kör nokta
Bir yokluk yaşıyorum ağızsız dilsiz
Ne yaşamın bana tahammülü var, ne de benim yaşama
Yaşıyorum bakışlarının hatırasında

Çağırıyorsun beni gölgelerin ardına
Karanlık, karanlık, karanlık
Gün ışığı geçiyor içimden
İçim, aydınlık ve gözlerin
Mağaralarda ağlıyor içim
Güneş çiseliyor aydınlığını benden habersiz
Ve ben mağaraların en karanlık yerinde

Gel desen, bana gel desen
Güneşin doğduğu tepelere çıkarak
Çırılçıplak bir tepede
Rüzgar toplasan bir kucak
Gel desen, bir kucak rüzgarı bana sunarak

Aydınlık olsa her taraf
Işıl ışıl
Aydınlık olsa her taraf
Mavi önlüklü çocuklar, şen şakrak
Okula gitse çocuklarınız
Gülümsese bütün çocuklar
Bütün bombalar çiçek olsa
Ölmese onlar
Bütün çocuklar anne koksalar
Ve biz mutluluk koksak
Güneş gören tepelere çıkarak

04.05.2020