güneş gülerken
garibin gözü ışır
tini ısınır
fırtınaları diner
ay gülerken
korkuları dağılır
öz duldasına
karnın büzer siner
söz donarken
hüzün kenetlenir hep
bir başınadır
ayağı suya iner
zaman geçerken
sesini yutar neden
söz hakkı olmaz
yükü sırtına biner
gör düşünürken
için içe yığılır
kendine gelir
elleri çiçek sunar
us yellenirken
yağmur olur gözyaşı
karanlık koyu
tutsağı olur tüner
yere bakarken
toprağı onu yedi
gece ayazı
başucuna gül konar
2703102denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 29.3.2010 08:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!