Güneş Batmaktaydı

Bulutlu bir akşamdı.
Ve güneş batmaktaydı dağların arkasından
Bulutlar kızıla boyanmış günün aydınlığını kovalarken,
Adeta yüzlerine pembe mor karışımı boyalar sürmüş gibiydi.
Şekilden, şekle giriyordu bulutlar,
Dağların üzerinde,
Yavaş, yavaş bulutlar içinde kaybolan güneşin arkasından.
İşte o anda benim,
Nedeni belirsiz bir duygu sardı içimi birden.
Ve iki damla gözyaşım,
Süzülüverdi yüzlerime doğru ben istemeden.
Ağlayacak nedenim ‘de yoktu oysa..
Yine’ de süzülüverdi, birkaç damla yaş gözlerimden nedense
Bir tuhaf olmuştum,
Buruktu içim, buruktu..
Baktım,
Bir inip bir kalkıyordu, elimi koyduğum sinem.

Anlamaya çalıştım.
Nedendi, bu duygu yağmuru üstümde biriken.
Nedendi?
Bu bir, hasret’ miydi bu?
Bu bir, unutmak isteyip’ de unutamadığım biri’ miydi?
Hepsini düşündüm..
Sıraladım geçmişimdeki anılarımı birer, birer gözlerimin önüne getirerek.
Fakat….
O kadar çok olaylar vardı’ ki, beni duygulandıracak,
Hangisinin içinde hüzün yoktu ki düşünmesem!
Ya da ben,
Duygulanmasam.
Belki bir yağmurlu günün büyüsüydü,
Belki acı bir olayıydı,
Belki hasret,
Belki bir ayrılık acısıydı,
Belki de bir, son baharın hüznüydü, beni ağlamaya zorlayan.

28 Kasım 2013-11-28