Güneş Balçıkla Sıvanmaz Şiiri - İsacan Y ...

Rüyama giren, ey yüzü olmayan insanlar!
"Biraz" sevgi, "biraz" saadetle yaşayanlar!
Ağır ağır yürüdüğümüz bu sokağı soranlar,
Kibirle yürüdükçe ismini bilemezler...

Onlar yaklaşıyor bana, nefret ve öfkeyle:
"Kendimize baktık dev aynasında kibirle,
Yaşamaya değdi mi onca sene elemle?"
Hakikatı onlar asla göremeyecekler...

Her sevgiliyi başka şiirlerde yitirdim,
Her dostumu ben başka yüzlerinde kaybettim.
Kaybettiklerimle ben hep kendimi bitirdim.
Hakiki saadet nedir, hiç bilmeyecekler.

Sahiden, hakiki saadet nedir, ne değildir?
Saadet; hatırlanan bir mısra, bir şiirdir...
Bilirim ki saadetin düşmanı da kibirdir.
Hiç unutmayın ki, güneş balçıkla sıvanmaz!