Gündüzü Doğuran Sır Şiiri - Sinan Bayram

Sislerin arasından doğan
ve hiç sönmeyen bir fısıltıyım ben;
ne toprağın ağırlığına ne göğün ışımasına ait,
yalnızca aradaki ince perdeye.

Gölgelerle yürürüm,
ışığın arkasındaki ışığa,
karanlığın içindeki daha derin karanlığa doğru.
Adımı bilmez kimse,
ama rüyalarının kıyısında
benim yankım saklıdır.

Her nefeste bir kuyu açılır içimde,
suya dokunmadan titreyen aynalar gibi,
ve ben bakarken o sulara
yıldızların kanı akar parmaklarıma.

Bütün zamanlar erir avuçlarımda,
çocukluğun ince nağmesi,
ölümün suskun gölgesi
aynı çizgide buluşur.

Ben, ne başı ne sonu olan bir şarkıyım,
yalnızca kalbine dokunan,
geceyi içen,
gündüzü doğuran bir sır.

Ve sen dinlerken,
belki de çoktan senin sesinde yaşıyorum.

Sinan Bayram