Çok yoruldum, çok
Buhranlı gecelerde sabahı ederken gözlerimin dalıp gitmesinden
Buruk, acılı sevinçlerini doğuran haksız ve yarım galibiyetlerden
Kendimden çok yoruldum
Bazen soruyorum kendime, 'nereye kadar taşıyacağım bu ölü toprağını?'
Sonra duruyorum, 'zaten neyi kazandım ki' diye düşünüyorum
Ardından şükür seansları
Kendimle savaşıyorum, kazansam kaybediyorum
Olsun varsın, güneş doğar yeniden
Sorumluluklar, dertler; bir çırpıda sıyrılıyorum hepsinden
Sıcak yatağım, yumuşak yatağım, işte orda beni bekliyor
Uyanıyorum, aman Allahım, yine gece oluyor.
Kayıt Tarihi : 19.11.2022 04:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!