Gündüz Düşü Şiiri - Alperen Yılmaz

Yürüyorum sisli, çarpık bir yolda,
Zamansız düşlere dalıp ayarak.
Hiç olma tutkusu kalır akılda,
Savrulası yapraklara uyarak.

Kışı alıkoyup günlük işinden,
Ruhum bir gölgenin koşar peşinden.
Usulca uyanıp gündüz düşünden,
Güneş tattım, gözlerime kıyarak.

Rüzgar devinmekte, göçmen kuş gibi.
Soluğumu buğuluyor kış gibi.
Önümde bir kapı açılmış gibi
Girdim, dizlerime gönül koyarak.

Ufuklar gizlerken tepelerini;
Mağrur, yamaçtaki sır pelerini.
Bulutların fırça darbelerini
Özümsedim bir arınış sayarak.

Koştum yalpalaya, aksır tıksıra.
Çiçeklerin rayihası tek sıra;
Eşdeğerdi can onaran iksire:
Kana kana içtim, içtim doyarak.

Bir savaş başlattım, yol boyu süren.
Galip ben, mağlup ben: Gerekmez tören.
Ve durdum dünyayı ruha çeviren
Sessizliğin şarkısını duyarak.

Denize düşmek bu, çıkıp kovadan;
Kanat edinmeden uçtum yuvadan.
Çektikçe genzimi yakan havadan
Düş türettim, gerçeklikten cayarak.

Alperen YILMAZ (Yalınkalem)