Günde Kalmayan Şiiri - Mehmet Ay 2

**********GÜNDE KALMAYAN**********

Gözümden bir şeyler düşüyor her gün,
İlk önce sen düştün, sonra varlıgın.!
Baş ağrım da, bir bir kayboldugu gün,
İçimin sıkıntısı gitti darlıgım.!

Çileyi ekmeğe katık yapmıştık,
Sabır dedik, ağrı acı kapmıştık,
Zındanın taşından temel atmıştık,
Ben bana getirdi, olan saflıgım.!

İki dünayı bir yapıp sarıldık,
Bu dünya bir vakit, yıkılmaz sandık,
Bitler kanlandı biz bizden ayrıldık,
Temel yıkıldı güç bela attıgım.!

Sabırla sirkeyi birlik bir küpte,
Acılar sarardık dürüp büküpte,
Acı boy verdi, bakmadık dönüpte,
Kâr etmiyor artık, yaş akıttıgım.!

Güneşi doğradım gölgem kalmadı,
Geceye şavkıyan ay da olmadı,
Yagmurlar yol aldı dere çağladı,
Uykularım kaçırdı göz kekittigim,

Dostlar yok oldu, samyeli esinti,
Binlerce dualar, vay be dedirtti,
Akıllar pes etti, ömrün çürtüttü,
Bu günler içine tuplar ektigim.!

Dışarda bekleyen olğu görmedik,
Taahhüt edilen saygıyı dermedik,
Miadı yalandan rüzğar devrildik,
Yok oldu pirinçler taşdan seçtigim.!

13.03.25 / Saat 16,13
MİADI (Mehmet AY)