Günbatımında Yaşam Şiiri - Tabir Gökçe

güneş batımında kızılca kıyamet kopar
ufkundaki değişimin hüznünü özümseyip
gecenin gizemine saklar çığlıklarını deniz,
ay gölgesindeki sevişmelere aldırmadan
güneşten çaldıklarını dağıtır karanlığa

kedi gözlerinin kaçışlarına saklanır
köpek ulumalarından korkan silüet
cebindeki parası kadardır değeri bilir
köşebaşındaki fahişenin muhabbetinde

siren sesinin bulvarda kayboluşu
bir yüreğin tükenişine dair ihtimaldir belki
yarım kalan düşlerin derinliklerinden
yalvarışları işitmeksizin geriye kalan

çobanyıldızının izdüşümünü yakalar çocuk
tiner sertliğindeki avuçlarının yumuşaklığında
gülümser yüzü, siyahlığından arınıp yaşamın
gözlerinden bir damla iner hoyratça
ışıl ışıldır sevdalar, öpülesi dudağında