Günâhım Çok, Yüzüm Kara, Beni Affet Hak ...

Anadan doğalı bak ben hayâtta bulmadım lezzet
Ne bir izzet ne bir devlet demâdem çektiğim zillet
Ne sevdâdır bu bendeki sinem şehrin yakar firkat
Sabâvetten bu ana dek çekerim ah ile hasret
Eyâ rabbî yetişmez mi kazâ kıl hâcetimi sen
Günâhım çok, yüzüm kara, beni affet hakîrim ben

Beni bir katre meniden yarattın ey kerem kânı
Ki kıldın hey’et-i insân verübsüñ aklı iz’ânı
Amân Allah, amân Allah, dilerim senden ihsânı
Kamu sâile mu’tîsin, ya benim matlabım hani
Eyâ rabbî yetişmez mi kazâ kıl hâcetimi sen
Günâhım çok, yüzüm kara, beni affet hakîrim ben

Beni benliğime koyma ki senin şânın a‘lâdır
Behakk-ı Ahmed-i Muhtar Habîbi yâri zîbâdır
Okundu şânına levlâk dahi bir ismi Tâhâ’dır
O’nun hürmetine affet Cemâl kamudan ednâdır
Eyâ rabbî yetişmez mi kazâ kıl hâcetimi sen
Günâhım çok, yüzüm kara, beni affet hakîrim ben