Gün Yetmez Şiiri - Gülay Özdemir

Hayat zaten bir yarım,
değil mi?
Geceye bak,
o bile tamam değil.

Gün,
kaç kez bölünür
bir ömrün telaşına?
İnsan,
güne bölünür önce,
sonra da kendine…

Yaşam bir koşturmacadır
ömür boyu
nefes nefese,
ama yine de
yetmez gün,
kendine bile.

Dönüp bakamazsın
gözlerinin içine;
ayna bile seni
yarım yansıtır bazen.

Bir çay soğur masada
beklerken seni,
bir çocuk büyür
sen bakmazken…
O an,
hayat seni de geçer.

Gecenin tam ortasında
bir sessizlik yankılanır:
"Nereye gidiyorsun
bu kadar bölünmüşken?"

19.12.2020