Gün-ışığında Şiiri - Zaimli

gün ışığında ...
Kıskanırlardı hep yıllar ikimizi
Her mevsim baharı yaşardık.
Üşürdü dağlar ağustos sıcağında,
Gecelerimiz uzanırdı.hayalin erişdiği yere
bu akşam,nasıl şenlendin ey kalbim?
kendisine faydası yok,derde çare olsun eriyen kar,
Gökyüzü mor safi ışıkta,Meleklerin kokusu var
yıldızlar bu gece,rakseden bir meşale semada var
öperdim mehtabı tekrar yaşam olsaydı eğer,
günışığının, tadı başka duha'dan sonra bak semaya
gözler nemli,eller umutla kalkar günışığında duaya.
(atloji zaimli şirleri)