Gün Doğmadan Şiiri - Orhan Dal

Gün doğmadan, Gülüm
Sokak lambaları sönmeden
Gün doğmadan, Gülüm
İnsanlar uyanmadan henüz
Ben bir gece, haziran gecelerinden biri
sahilde yatırıp seni kumlara
öpeyim ağzından
Sonra dönüp yüzümüzü denize
dalgaları seyretmeliyiz onun
Birden sessiz sessiz ağlamalısın gülüm
korkudan, hayretten, sevinçten
ve bana sımsıkı sarılmalısın
Yakamozlar da denizde
sımsıkı dalgalara

Gün doğmadan, Gülüm
Sokak lambaları sönmeden
Gün doğmadan, Gülüm
İnsanlar uyanmadan henüz
Şu haziran gecesi, yıldızlarla gezmeliyiz
çınarların altında, gülüm
karanfil kokularıyla
Sevgimi en güzel bir çift söylemeliyim sana
en güzel, en yalansız
Sonra da el ele dolaşmalı
uçmalıyız bahtiyarlıktan
insanlar uyanmadan.

Yukarıda gül bahçeleri
kırmızılı, beyazlı,
ıslak yapraklı
ve yaprakları ay ışığında
ve dikenleri güllere dokundurmuyor
ve karşıda yemyeşil çimenler
ayışığının altında
aydınlanmış bizim için...

Gün doğmadan, Gülüm
Sokak lambaları sönmeden
Gün doğmadan, Gülüm
İnsanlar uyanmadan henüz
Yemyeşil çimenlere yatırıp seni
öpeyim ağzından
gün doğmadan...