Gün Delisi Şiiri - Ayşe Uçar

erken kalktım
odamdaki kağıttan kuşları topladım
balkona çıkardım nevri döndü güneşin
balkon ferforjesine tırmanan begonvilin
içi geçti ezilip büzüldü kolları
üzülecek ne vardı birazdan etli kanlı
serçeler güvercinler zıplardı balkona
içimden pıs pıs gülüp
içeri geçtim

yüzüme şavkıyan aynaya koştum öptüm
önündeki rengi solmuş yapay çiçekleri okşadım
neşeyle duvardaki saate baktım durmuş
canım sıkıldı çekmeceleri boşaltıp saçtım yerlere
neyse iki duracelle kurtardım
zamanı

oturdum en sevdiğim köşeye
uzun yol çeken gözlerimi kapattım
hayatla bir barışık bir dargın aklımı kurcaladım
ortaya parçalı bulutlu geçmişin izleri döküldü
özlediğim ne çok şey vardı kaybettiğim ne çok can of!!
altından çok suların geçtiği köprülere kadar uzandım
sonra gereksiz buldum geçmişin keder
denklemini

kırmızı çarpı atıp üstüne
hızla uzaklaştım oradan
gelecek taze kahve kokusu gibi yayılırken genzime
zihnimin odalarına içime bir sevinç
binbir huşu doğdu

kalktım karıncalanan ayağıma dikkatle bastım
önüme günün orta şekerli iş temposunun ipuçları düştü
zaman su gibi akarken yapacaklarıma yetişmeliydim
silkelendim şöyle kabararak aslanlar gibi
sonra uykudan yeni kalkmış bir kediye denk
önce gerildim yay misali esnedim
esnettim kendimi

hayat durağanlığı ve boşluğu hiç sevmezdi ben de
elime yüzüme soğuk suları çarpıp gülümsedim gözlerime
saçlarımı silkeleyip ince dişli tarakla buluşturup
tokayla tutturdum

uçuk silik bir makyajla renklendirdim yüz tuvalimi
spor ayakkabılarımı eşofmanlarımı üstüme geçirip
attım kendimi sokağa

sabahın o buz gibi mis gibi havası çarptıkça yüzüme
mutluluğun nirvanası tavan yaptı panoramik
göz seyrimde

hızla telaşlı telaşlı akan insan seline karıştım
sokaklar caddeler koca ağızlarını açıp yutarken onları
beni de usulca çekip aldılar içine
kalabalıkların içinde bir tüy gibi kanatlanmış
hafif hissettim kendimi
anladım yaşamak
güzel şey

vesselam

..............

"iyi yaşamak için acele et ve şunu bil ki her gün, başlı başına bir hayattır. "
(Seneca)

2004202507:48