Gün Çalan Gözlerin Masalı

insan kaddinde boğulmaz senin güneşin
ben hiçbir aşkın ağlatısında yanmadım
her şeyi yok etmem ondan
ahlak abidelerine yanaşma olmadı bizim kalbimiz
sabahın ağzında bir yığın düş gömü yaz ve kışlarımız
bir umut koysa soframıza ebem kuşağı
ne ölüm sevse keşiği ne keşik sevse ölümü
biz bir yudum ıslığında atların
gülüşlü ve ağlamaklı
her şeye sağır her şeye sağız
ve bir sabah
hüznün namlularından uçarak
yine de cennet ülkesini geçecek tayyare