Kalbi kırılmış kadın bilir toprağın bir rengi de mavidir.
Denizler gün batımı giyinmiş, dalgalar hırçın ve kızıl.
Bulutlar denizi kesiyor ve ellerini.
Çocukluğunun uçsuz bucaksız maviliği neden siyaha bürünmüş?
Kağıttan yapma gemilerle bu suyu kim geçmiş ki?
Dalgalar mı çaldı kayığını?
Ellerini boşluğa uzat.
Ellerim boşlukta arıyor ellerini.
Kalbi kırılmış erkek bilir yağmur da siler gözyaşları.
Kayıt Tarihi : 10.8.2025 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!