Gün Batarken Şiiri - Seyrani Göl

Gün, suskun bir veda gibi süzülür,
Ufukta yanar erguvani bir sızı.
Gölgeler uzar yavaşça içime,
Her şey olur bir anlık hatıra hızı.

Kızıl bir ateşle parlar bulutlar,
Bir zaman susmuş sözleri söyler.
Bir martı döner eski limanlara,
Gözlerimde bekleyen bir “belki” değer.

Toprak kokar, biraz özlem, biraz barış,
Rüzgâr yumuşar bir anne sesi gibi.
Gün batarken anlar insan kendini:
Ne çok şey geçti… ne azı kalabildi.
S.GÖL